Bir yığın Düşünceler arasında kendini bulmak zor gelir çünkü bazen öyle bir an gelir ki herkes oluverirken hiç oluveririz. Kendinden bir hiç kalıverir. Oysa ki Sadece yaşamaktı, bazen sevmekti bazen de her şey uğruna hiç oluvermektik amacımız . Yani her şeye rağmen yaşamaktı.... Bazen dur mak gerekiyor, hisleri durdurmaya ,düşünceyi durdurmaya, yaşamı durdurmaya çaba harcamak gerekiyor. Böyle anlar olmalı ; hiraya çekildiğimiz an, sadece kendimize odaklandığımı z, yaşanan her şeyi bir kez daha gözler önüne getirip kalp süzgecinden geçirmeye ihtiyacımız var . Bir çok yaşam derken kendimizi unuttuğumuz bu anlar da bir bir acı ile karşılaşırız, ben miyim bunları yaşayan ? dediğimiz an aynada ki gözler altında ki halkalar yüzde ki gözlerden akan nur damlalarının kaldığı izler ile karşılaşırız. Peki ne uğruna bu kadar yaşananlar? Kim uğruna bu kadar dökülen gözyaşlar? Hangi an için bir bir karalanan sayfalar? Hiç uğruna bir hiç uğruna her şey... Sözler ağır gelir fakat ke
Sen ki Yusuf (a.s) 'a zindanı medrese eyletiren, Sen ki İbrâhim (a.s)'a ateşi gül bahçesi kıldıran, Şimdi geldim kapına... Eylemez misin Gönül çölümü Vaha, Çevirmez misin bataklığımı gül goncalı bahçaya, Yar etmez misin bir cevasız Yâra... Ben buyum Ya Rab! Acizem, Biçareyem, Cahilem, Lakin senin Kulunam ... Yoktur ki senden başka gidecek yerim, Yoktur ki senden başka çalacak kapım, Yoktur ki senden başka sığınacak limanım, Beni benden yok eyle kendin ile var eyle ...